15
‘
Er is een seinstoring. We hebben een uur vertraging,’ legt Iris uit.
Tessa neemt Davids broer van top tot teen op. Hij woont dus
ergens hier in Utrecht op kamers. Ze zou er best willen kijken,
vanmiddag is er tijd genoeg. Opeens krijgt hij in de gaten dat
ze hem aan staat te gapen. Snel kijkt ze langs hem heen naar de
kiosk. Ze merkt wel dat hij vermakelijk van haar naar Iris kijkt.
‘
Zijn dat je vriendinnen, David? Hoe houd je die meiden uit
elkaar?’
Opeens wordt Tessa actief en steekt spontaan haar hand uit. ‘Hoi,
ik ben Tessa Jonker.’
Dan stelt Iris zich ook voor. Ze schat hem ongeveer twintig jaar.
Hij lijkt wel een beetje op David met zijn blonde haar en blauwe
ogen.
‘
Maurice van Gogh.’
‘
Dat is mooi,’ vindt Tessa. ‘Was je maar familie van de grote
Vincent.’
‘
Misschien ben ik dat wel.’
‘
Wat bedoel je?’
‘
Ik schilder ook.’
Iris luistert aandachtig mee. ‘Dan heb je die gave vast van je bet-
betovergrootvader geërfd.’
Maurice knikt aarzelend. ‘Uit onze stamboom blijkt wel dat we
geen familie zijn. Maar ik schilder het liefst in zijn stijl.’
‘
Dat vind jij interessant, hè?’ zegt Tessa enthousiast tegen Iris.
Iris glimlacht wat verlegen.
‘
O ja, hoezo?’
‘
Ze kan heel realistisch tekenen,’ zegt David. ‘Je hoeft er niet voor
naar de fotograaf.’
Iris doet haar handen voor de oren. ‘Overdrijf niet zo.’
‘
Het is gewoon waar,’ bevestigt haar zus.
‘
Studeer je op de kunstacademie?’ vervolgt Iris.
‘
Dat klopt.’
‘
Waar woon je? In een studentenhuis misschien?’ vraagt Tessa.
